Deelerwoud/Hartenhulberg

Aangemoedigd door herten spottende wandelaars in het Deelerwoud lopen wij vanmorgen de Hartenhulberg route … een route van ongeveer 8.5 km. Het is wat nevelig … mistig … levert wel mooie plaatjes op.

Van oudsher een markegrond die na de markeverdeling regelmatig van eigenaar wisselt. Het was zeer schrale grond waarover echter wel belasting geheven werd. Het gevolg was, dat achtereenvolgende eigenaren ( Hermina Klein ,de jachtliefhebbers van Heeckeren en  Lebret) deze kosten moeilijk konden dragen en de terreinen weer snel doorverkochten. De heer Peletier is dan de eerste eigenaar die een echte liefhebber en kenner van het bos was en ontwikkelt een visie op de toekomst. Uiteindelijk wordt het in 1967 dankzij een grote publieksactie in 1967 en subsidie van minister Klompé verkocht voor 8 miljoen guldens.

Lopend door bossen … over en langs heidevelden in een glooiend landschap “zou” je hier edelherten, damherten, Schotse Hooglanders en wilde zwijnen kunnen tegenkomen. Hoe blij was ik niet september vorig jaar toen ik deze foto’s kon maken.

Natuurlijk hopen we weer op zoiets … de route langs het stiltegebied over de Grote en Kleine Heide van het Deelerwoud en dan het liefst nog iets dichterbij. We hebben pech … wij zien alleen de Schotse Hooglanders en zelfs dié reageren geeneens op ons … eentje wil me nog wel aankijken … de rest graast gewoon door.

Het doel van Natuurmonumenten is het Deelerwoud open te houden. Een eeuw geleden liepen enorme schaapskuddes rond over de uitgestrekte heidevelden van het Deelerwoud. Nu overwoekert het gras de heide en het groeit in de zomermaanden zelfs zo hard, dat de Schotse hooglanders het alleen niet in toom kunnen houden. Een kudde heideschapen gaat ze dan helpen. De schapen grazen binnen een tijdelijk raster dat regelmatig wordt verplaatst naar de plekken waar het nodig is.

Wat ons verder opvalt zijn de zwart geblakerde en kale bomen … alleen langs het pad … zou het gebrand hebben? Heb er thuis nog verder naar gezocht maar er is niets te vinden. Het enige wat ik kan vinden is dat natuurmonumenten er aan werkt om het open te houden dmv maaien, afvoeren of plaggen etc. Langs de route liggen een aantal stroken waar deze verschillende methodes toegepast zijn. Het zal me niets verbazen als ze ook gereguleerde brandjes stichten om deze paden vrij te houden … vandaar dan die geblakerde bomen.

Een wandeling met prachtige vergezichten … een enorme wijdheid.

Een gedachte over “Deelerwoud/Hartenhulberg

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.