Wolfhezerheide/Station Wolfheze …

Dit keer niet van huis uit maar vanaf station Wolfheze. Tenslotte … verandering van spijs doet eten! Als ik vertrek begint net de zon een beetje door de sluierbewolking heen te komen. Blij dat ik mijn dunne fleece aan heb. Paddenstoelen genoeg maar nét niet die ene knalrode met witte stippen.

Na een kleine 2 km begint er iets in een oog te irriteren … uiteindelijk haal ik de lens er uit en die blijkt helemaal door midden te zijn. Met 1 lens is het wat moeilijk ontcijferen of iets een blaadje of een paddenstoel is en worden de paadjes naast de sprengen wel erg schuin en smal. Na een half uur accommoderen de ogen weer redelijk en struikel ik niet meer over élke boomwortel. Er ligt gelukkig wel een bril in de auto … anders had ik toch echt iemand moeten bellen. In het vervolg de reserve-bril maar in de rugzak mee!

dag lens

toch een paddenstoel

loopt schuin af

schommelen in het bos

touw lopen

uitgelopen zwammen

Ik kom aan bij de duizendjarige den … zo heette hij tijdens zijn leven … in 2006 is hij ter aarde gestort en al 5 jaar zie ik hoe hij meer en meer één wordt met de bodem er onder.

Ik steek de Wolfhezerweg over (ook parkeerplaats voor deze wandeling) … en loop richting de Wodanseiken. Ik zie onderstaand bord en ineens een herrie achter me. Een man (zeker van mijn leeftijd) vliegt over zijn stuur, piepende remmen … ook nog ergens een hond … duikt met zijn fiets een struik in. Denk dat hij geen kans zag om mij te passeren … of ik heb hem gewoon niet gehoord (leeftijd hé) maar aan het begin van het pad staat toch echt dít bord!!! Hoewel ….
Als ik nu goed kijk denk ik dat het een sticker is die er op geplakt is … de fiets klopt niet met de officiële borden.
We zijn ook niet met elkaar in discussie gegaan … hij fietst blijkbaar mijn wandeling.

Maar goed … het gaat om de Wodanseiken …

En dan via een stevige klim zijn we op de hei … de lucht wordt steeds blauwer. Jammer dat ik nou geen koffie bij me heb om op een bankje te gaan zitten. Kan natuurijk ook met water .. maar da’s net even anders.

Ik kom langs het Rondeel …maar dat vraagt eerst om een stukje geschiedenis.
Vroeger lag Oud Wolfheze op deze plek en om zich te beschermen tegen ongewenste bezoekers was op een strategisch punt de grond verhoogd en hierop was een versterking of schans aangelegd. Vanuit hier kon men de vijand bestoken en binnen de aarden muur kon men zich terugtrekken. Deze kleine vesting met vier ronde hoeken had een gracht die werd gevoed door de Wolfhezer Beek. Op oude kaarten wordt dit het Stratius Rondeel genoemd.
Door het gebied liep vroeger de oude Schelmseweg; een veelgebruikt spoor naar de Rijn toe. Struikrovers en bandieten waren daar actief. De weg werd daarom beschermd door soldaten. Het rondeel, waarvan de overblijfselen nog in het landschap zijn te zien, was hun verblijf.

Doctor Johan Stratius was Raadsheer van het Hof van Gelre en Zutphen en auditeur-militair (openbare aanklager bij de krijgsraad van het leger). Daarnaast was hij ambassadeur van keizer Karel V in Denemarken en Polen en in 1553 zou hij ook burgemeester van Arnhem geweest zijn. In de jaren twintig heeft hij vermoedelijk in Leuven gestudeerd en was dus een universitair opgeleide beroepsjurist. Stratius werd op 30 januari 1544 beëdigd als Raad van Het Hof van Gelre en Zutphen, toen dit Hof werd opgericht nadat Karel V het hertogdom en graafschap had ingelijfd. Stratius bezat o.a. gronden en een woning in Oud-Wolfheze en tevens had hij het huis ‘Gulden Spicker’ in Arnhem geheel of gedeeltelijk in gebruik (de Gulden Spicker lag in het huidige Sonsbeekpark).

	Links de in 1553 getekende (proces)kaart naar aanleiding van een burenruzie over het gebruik van een weg en het is daarmee tevens het oudst bekende kaartje van Oud-Wolfheze. Op de plek van het rode kruis sta ik om onderstaande foto’s te maken.

We verlaten de 16e eeuw en gaan naar de 21e!
Het ecoduct Kabeljauw over de A50 wordt in 2011 aangelegd. De Zuidwest Veluwe is vanuit landschap en ecologie een heel belangrijk deelgebied van de Veluwse stuwwal. In dit gebied liggen twee waardevolle beeksystemen en grote heidevelden die rijk zijn aan heidesoorten. De beeksystemen en de heidevelden werden door de A50 van elkaar geïsoleerd. Uitwisseling van kenmerkende heidesoorten én ook van grote en kleine zoogdieren is door de aanleg van ecoduct Wolfhezerheide weer hersteld.

Aan de overkant aangekomen ben ik al bijna weer bij het station. Het terrein van Pro Persona mét haar geschiedenis laat ik dit keer links liggen … vorige keer uitgebreid bezocht. Een mooie wandeling van ruim 8 km.