Motorvakantie 1998 …

De meest fantastische vakantie ooit met onze Kawasaki GTR1000.

Will neemt het technische gedeelte van de motor voor zijn rekening en maakt wat handige aanpassingen om onze bagage te vervoeren. Kleding en kampeerspullen zijn mijn afdeling. Best wel moeilijk. We moeten binnen de 38 kg blijven die we … volgens het voorschrift van de motor … achterop mogen meenemen.
Weken ben ik bezig onze zomerkleding aan te passen. Lichtgewicht, onkreukbaar en makkelijk op te rollen is het advies van Ineke die al vaker met de motor op vakantie is geweest. Nieuwe lichtgewicht tent, minipannen, inklapemmer/-afwasbak, 2-persoonsluchtbed, slaapzakken en ……… de barbecue.

De heenreis
Samen met vrienden op de motor naar Frankrijk. De bedoeling is de Route Napoleon te rijden en op leuke campings, bij leuke plaatsjes, wat langer te blijven. Maar het loopt heel anders.

Uiteindelijk alles in de zijkoffers en rollbag. Precies 38 kg. We houden niets over. Will zal dus het losse spul zoals gastankjes,brander, campinggidsen, kaarten e.d. in de tanktas kwijt moeten. De avond voor ons vertrek nog even proefzitten.

Alles is in orde. Vroeg naar bed en weer vroeg op.

DAG 1
De volgende morgen vertrekken we om 5.00 uur vanuit Havelte naar Almere. Roy is al bezig de motor op te tuigen en we vertrekken snel om files voor te zijn.
Het is veel kouder dan we verwacht hadden.
Ondanks onze leren kleding voelen In en ik de wind door onze nieuwe hoog-modische gaatjestruien waaien. Na een vlugge stop bij de grens om wat geld te wisselen, maken we een uitgebreide stop in België om koffie te drinken.

• 

• 

DAG 2
Na een goede nachtrust iets ten zuiden van Dijon staan we de volgende morgen om 07.00 uur al weer bij de poort. We willen naar de zon en voorlopig is die nog ver te zoeken. Truien en jassen weer aan en regenkleding bij de hand, want het hoost af en toe. Ten zuiden van Grenoble rijden we de Route Napoleon op. Alle vier zijn we daar nog nooit geweest en het moet prachtig zijn. De temperatuur begint op te lopen en halverwege de ochtend kunnen de jassen even uit bij een stop.
Als we ’s middags de Route Napoleon opdraaien voorbij Grenoble wordt het zelfs aangenaam. Heerlijk in het zonnetje even bijkomen en luieren.

• 

• 

Maar de zon duurt niet lang. Regelmatig worden we overvallen door regen en sneeuwbuien. Volgens onze informatie moeten we allang bergen hebben kunnen zien … maar we zien helemaal niets. Net als het wat droog is, komen we iets buiten Gap een camping tegen. Ligt prima als uitvalsbasis voor de omgeving. Gauw de tenten opzetten en boodschappen doen.
Tegen de tijd dat we willen gaan barbecuen (want er zal gebarbecued worden!) begint het zachtjes te miezeren. Maar niet getreurd. De mannen vinden er wat op en onder een plastic zeil lukt het dan toch om nog wat vlees gaar te krijgen.

Het weer blijft goed, al is er wel een heel laag hangende bewolking.
We blijven hier maar een dagje en gaan winkelen en koffie drinken in GAP.

Maar naarmate de dag vordert wordt het toch weer koud en onbehaaglijk. We besluiten om de volgende dag meer naar het zuiden te rijden, zeker nadat we via de wereldomroep gehoord hebben dat het in Barcelona gesneeuwd heeft. Vooralsnog hebben we nog niets van die overweldigende natuur rond de Route Napoleon gezien.

DAG 4
Wederom vroeg uit de veren. Het ziet er naar uit dat het een redelijke dag wordt. Gauw alles inpakken, een ontbijtje tussen neus en lippen door en dan weg. Maar voordat we op de motor zitten, betrekt het al weer.

We nemen de grote weg langs het middeleeuwseSisteron. Hoe eerder we uit deze druilzee weg zijn,hoe liever het ons is. In het zuidwesten zien we op een gegeven moment wat blauwe lucht, terwijl het in het zuiden alleen maar grijs is. Gauw van de snelweg af en richting Avignon.

Om ongeveer 16.00 uur zijn we in de buurt van Apt. We besluiten te stoppen. De zon schijnt, de temperatuur is redelijk en we zijn vlak bij een camping “Les Chenes Blancs”
Glooiende lavendelvelden reiken tot waar je maar kijkt … zo mooi om dit in het echt te zien.

Met weinig enthousiasme zetten we de tenten op de ons toegewezen plaats. Ergens in een hoek tussen wat grote tenten. Krap, op kiezelstenen, met een uitzicht dat even leuk is, maar op het laatst zie je alleen het afrasteringshek nog maar.

Na de maaltijd gooien we het maar eens in de groep. De Route Napoleon kunnen we wel vergeten. Het weer is daar te slecht. Welke kant gaan we op? Het weer schijnt overal wisselvallig te zijn. Alle vier gaan we eigenlijk het liefst naar de Ardèche, naar ons oude vertrouwde Anduze. We weten zeker dat we het daar naar onze zin zullen hebben.

DAG 5
De volgende dag zijn we snel vertrokken en in het begin van de middag rijden we Anduze binnen. De aanblik is nog steeds hetzelfde … ik kom hier al vanaf 1974.

Op de camping krijgen we een prachtig plekje toebedeeld. Boven op een berg, met een weids uitzicht. Hier kunnen we het wel even uithouden. Het is schitterend weer, zonnig, warm en een strak blauwe lucht.
We besluiten te blijven en van hier uit tochtjes te maken. Alle vier kennen we deze omgeving goed, maar we zijn hier nog nooit met de motor geweest … zelfs na jaren ontdek je nieuwe plekjes. En de middellandse Zee is natuurlijk dichtbij.

Als eerste op naar Anduze … al bekend in begin van de middeleeuwen … is sinds de jaren 50 een toeristenstadje. Het is dan ook het toeristische gedeelte wat ik in hoofdzaak op deze pagina zal laten zien. Heel Anduze ademt oudheid uit, maar het gezelligst is het op het ‘Plan de Brie’.

• 

• 

• 

Dit ligt aan de buitenkant van de vroegere oude vestingswerken, tegenover het ‘Chateau'(tegenwoordig levensmiddelenwinkel en tabac). Met zijn mooie platanen, zijn terrassen en restaurants is dit plein tegenwoordig het trefpunt van Anduze.
Op woensdag zijn we op de camping aangekomen, hebben ons geïnstalleerd en zijn voldoende uitgerust om op donderdag naar de wekelijkse regionale markt te gaan.
We parkeren de motoren in het centrum van Anduze en kijken al uit naar het verse kopje koffie op ons favoriete terras. Ineke en ik willen met aangepaste kleding door het stadje slenteren, dus rok aan en broek uit.

• 

• 

Ieders grootste hobby op deze terrassen is ‘toeristen’ kijken. Het is er altijd gezellig druk en mocht het regenen dan gaan de markiezen uit en iedereen kan blijven zitten.
Maar we zijn voor de markt gekomen, dus op pad.
De markt begint met vlees en groente op de Place Couverte , een gedeeltelijk overdekt eeuwenoud plein in het midden van het oude stadsdeel met een prachtige ‘fontaine Pagode’ uit 1648.

Om de inwoners van goed water te voorzien werden er in de loop der tijden meerdere van dit soort fonteinen aangelegd, maar dit blijft wel de mooiste. Ook kwamen er een paar openbare toiletten, waarvan er zelfs nu nog 2 in gebruik zijn.
Elk kraampje krijgt aandacht van ons, wat er ook te koop is.

Roy kan zijn afkomst niet verdoezelen en moet zich natuurlijk even de maharadja voelen.
Zelfs mijn favoriete wijnboer staat er ook weer. Mijn ouders kochten er hun wijn al in de jaren ’60 en hun wijn is zo ontzettend lekker. Vond bij mijn zoektocht zelfs hun eigen site. http://www.lagrappecevenole.fr/
La Grappe Cevenole. En … hij bestaat nog steeds (03-2019)

Wat we niet op de markt vinden en wat zeker de moeite van het vermelden waard is, zijn ‘les vases d’Anduze’ (daterend uit de 16e eeuw). Jarenlang bij mijn ouders en later bij mij in de tuin gestaan.

• 

• 

Anduze heeft een schitterende omgeving en heel veel bezienswaardigheden zoals onder andere: het Bamboebos (Europa’s grootste bamboebos en kwekerij); het stoomtreintje naar St. Jean du Gard dwars door de bergen ; la Grotte de Trabuc en de Safari Trabuc … die Will zijn zoon een keer (sommige plekken met angst voor ogen😂😂) heeft gelopen. Spannend … maar prachtig. Wel kon hij zijn kleding daarna weggooien … die was geel/oranje geworden.

• 

• 

• 

  Exif_JPEG_PICTURE

• 

  030T No 8158 crossing Viaduc de Daudet

• 

• 

  Grotte de Trabuc, Gard, France

• 

Met het zoeken naar informatie over Anduze kwam ik terecht op een Nederlandse site waar echt alles over dit droomoord staat geschreven. Ik heb echter zelf ook nog wat documentatie die ik jullie niet onthouden wil.
Ga er maar even voor zitten.

Over de alleroudste geschiedenis van Anduze is niet zoveel bekend, hoewel er toch aanwijzingen zijn dat er al bewoning plaatsvond in de Gallo-Romaanse tijd. Op de top en de kam van de Mont Saint Julien zijn resten van bewoning gevonden uit die tijd. Later gingen de bewoners zich lager op de berg vestigen en zo groeide in de loop der tijd de nederzetting uit tot een kleine stad.
In de middeleeuwen bezat het stadje een Franciscaner abdij, hiervan rest alleen nog de monumentale trap met de karpervijver in het Parc des Cordeliers.
Anduze werd, ter verdediging tegen aanvallen van buiten, omgeven door stadsmuren met poorten. Het stadje groeide langzamerhand uit tot een belangrijk centrum van de streek.
In 1557 drong het Calvinisme door tot Anduze en kreeg daar al spoedig een grote aanhang. In 1579 was de stad vrijwel geheel overgegaan tot het Calvinisme, waardoor zij in dat jaar gekozen werd tot zetel van de ‘Assemblée des Protestants de Bas Languedoc’.
Anduze werd daardoor zeer belangrijk voor het protestantisme in Frankrijk en speelde een belangrijke rol in de godsdienstoorlogen die in die tijd gevoerd werden.
Tijdens de regering van Henri IV was de strijd wat geluwd en leefde men weer iets rustiger. Maar na de dood van Béarnais laaide de strijd weer fel op.
Anduze, dat toen de bijnaam droeg van ‘Het Genève van de Cévennes’ werd het middelpunt van het verzet, onder leiding van de grote aanvoerder van het protestantisme, le Duc de Rohan (hertog van Rohan).
Hij bracht de reeds aanwezige versterkingen weer op sterkte en breide ze verder uit. Er werden forten gebouwd op beide bergtoppen aan weerszijde van de Gardon d’Anduze.
Anduze werd hierdoor een geduchte vestingsstad. Neem daarbij de zeer strategische ligging tussen twee bergtoppen aan de toegang tot de Cévennes en je begrijpt dat het niet zomaar te onderwerpen was.
Naast verdedigingswerken bouwde de Rohan ook een kade langs de rivier de Gardon, zodat de inwoners beschermd waren tegen de steeds terugkerende overstromingen.
Rohan verwierf zich een steeds sterker wordende positie, tot grote ergernis van Louis XIII en kardinaal de Richelieu. Daardoor laaide de strijd weer in alle hevigheid op en ondernam Louis XIII een veldtocht tegen de onwillige protestanten van de Bas Languedoc. Alès werd overwonnen en Anduze werd gedwongen al haar fortificaties te slopen. Alleen de Tour l’Horloge ontkwam aan deze verwoesting.

Tour de l’horloge, het oudste bolwerk … gebouwd in 1320 voor de somma van 320 gouden livres

De slag was dan verloren, maar de geest niet gebroken. Het verzet tegen de katholieke kerk en de koning bleef doorgaan. In de 18e eeuw was Anduze daardoor het centrum van voorzieningen (zoals wapens en voedsel) voor de Camisards. Camisards waren bergbewoners, arme boeren, knechten, arbeiders, bewapend met zeisen, hooivorken, knuppels, messen en bijlen.Zij wisten menige overwinning te behalen door hun motivatie en uitstekende kennis van de streek die bij uitstek geschikt was voor een guerilla.
De oorlogen gingen over en de inwoners gingen zich weer toeleggen op hun wijngaarden, vrucht- en moerbeibomen (zijderupsenteelt) en veel later het toerisme. Er is nog veel terug te vinden in de vorm van kastelen, ruïnes, grotten(onderduikplaats van de camisards) en musea.

En dan een dag je naar de Middelandse zee!

Wanneer je in Anduze kampeert, ga je minimaal 1 keer per week naar de Middellandse Zee. Vroeger was dat La Grande Motte, maar sinds je daar voor een colaatje fl 8,00 betaalt heeft het kampeertoerisme zich verplaatst naar het naburig gelegen goedkopere vissersdorpje, Palavas-les-flots.

• 

• 

  T2+Cabine accès et vue direct sur la plage

Op een stralende dag vertrekken we ’s ochtends om een uur of acht. Het is ongeveer 65 km.  Voor het eerst zie ik wat er zich achter de vangrail bevindt. Vanuit de auto kijk je daar altijd tegen aan. Het is verbluffend.
Uitgestrekte zonnebloemvelden, pittoreske dorpjes, kastelen en ruïnes. Via middeleeuwse stadjes zoals Quissac , Sommières en daarna door de Camargue met z’n wilde paarden (die je niet altijd ziet), langs kale volgepropte campings zonder een greintje zonbeschutting.

• 

• 

En dan ruiken we de zee. Tussen de palmbomen door zien we één grote blauwe
vlakte. Daar mogen we de hele dag spelevaren. Een parkeerplaats zoeken voor de motor is geen probleem en even later staan we naast het superwitte strand. De watertemperatuur is prima en al snel liggen we met onze luchtbedjes lekker te dobberen en laten we ons op de golven meevoeren.

Het wordt een heerlijke dag op een zeker niet overvol strand. Lekker bruin gekleurd en voldaan ruimen we halverwege de middag ons plekje op. Luchtbedden worden weer ingerold, motorkleding weer aangetrokken en we hebben het voor voorlopig weer gehad.

En dan de ultieme rondrit van 192 km … bijna alleen maar bochten rijdend … door de Gorges du Tarn. Een kloof gelegen in de regio de Cevennen, niet ver van het Nationaal Park Cevennen in de departementen Lozère en Aveyron.

• 

• 

We komen bij Florac op de route. Behalve de indrukwekkende rotspartijen, uitgesleten rivierdalen en lieflijke hoogvlakten kom je ook nog door een paar middeleeuwse dorpjes zoals Ste Enimie en La malène, waar we beslist door heen willen lopen. Een uitgebreide lunch staat ook nog op het programma en dan bij Meyrueis weer terug richting St Jean du Gard-Anduze. Vrijwel de hele route is een aaneenschakeling van onderstaande vergezichten.

Het is vermoeiend … door het aanhoudende gebrom van de motor met een zwart leren pak en ruim 35 graden val ik regelmatig in slaap maar een ferme achterhoofdse hoofdstoot van Will houdt me dan weer wakker.

We hebben hem al eens met de auto gereden, maar na de ervaring dat je zittend op de motor over de vangrail heen kunt kijken, zal het er waarschijnlijk veel spectaculairder uitzien.

De legende over het ontstaan van Ste Enimie gaat over een opstandige Merovingische (vroeg-middeleeuwse periode naar de Frankische koning Merovech die rond 450 regeerde) prinses die, lijdend aan lepra en op de vlucht voor haar wrede broer Dagobert, een bad in de Tarn nam en vervolgens genezen was. De rest van haar leven leefde zij nog uitsluitend voor de zwakken en de zieken. Het stadje is vrijwel één groot klooster met hier en daar een kerk. Allen opgedragen aan haar. Smalle trappetjes vormen de straatjes in dit middeleeuws juweel.

Een geweldige rondrit … niet druk, ook geschikt voor fietsers. (nog steeds aanbevolen als fietsroute … 03-2019)
De site van Enemie geeft een leuk beeld van alle dorpjes en stadjes langs deze route.

Na bijna een hele dag komen we redelijk uitgedroogd in Meyrueis aan. We besluiten dat we geen kronkel in de weg meer kunnen zien en gaan via de snelweg terug naar Anduze.
Heerlijk! Laarzen uit, pakken uit en nog even de rivier in. Afkoelen.

Uiteindelijk zijn we ruim 2 weken op pad geweest … de moeite waard en de motorvakanties houden we er in.