Klompenpad – Loenense Enkenpad

Een klompenpad … routebeschrijving.

Om kwart voor 8 ’s morgens start ik bij het opstappunt Eetcafé ’t Ruifje … het officiële startpunt … De Groote Modderkolk … is tijdelijk afgesloten in verband met het coronavirus. In alle stilte volg ik na wat gezoek (gaat via de routeverkorter) de bruine klompjes net buiten het dorpje Loenen (Gemeente Apeldoorn). De app van “klompenpaden” is fantastisch … houd je scherp en op de weg … een aanrader.

Afwisselend voert het pad tussen bos en weiland … een poel met kikkers … ik zie vooral koeien en paarden.

Langzaam begint het tot mij door te dringen dat het woord “Enk” niet voor niets aan de naam is toegevoegd en begin ik vergissingen … niet goed geluisterd of gelezen … op het verkeerde been gezet door de prachtige foto’s van de waterval … te begrijpen. Er zijn 2 wandelingen … het klompenpad (13 km) maar ook de Trage Tocht Loenen en de laatste is uitgebreid met de hoogste waterval van Nederland en is 17 km … oren en ogen dus niet goed open gehad.

Ik zie korenbloemen tussen het koren (da’s lang geleden en doet me aan Driebergen denken) … loop door en langs woonwijkjes … ook steeds meer over verharde landwegen en het is toch wat minder dat je ook steeds weer de Eerbeekseweg kruist of kleine sluiproutes waar het verkeer absoluut niet zachtjes rijdt. De verharde delen zorgen ook voor pijn in mijn artrose knieen … ik loop meestal heel bewust onverhard. Maar de zon schijnt en ik ben gezond bezig!

Loop langs een oorlogsmonument dat me ontroert … een Frans/Joodse piloot van 24 jaar is hier omgekomen. Mocht je dit pad lopen … neem een steentje mee (een Joodse traditie)!

HET VERHAAL ACHTER HET MONUMENT
De 24-jarige Fransman Robert Etlin was als piloot ingedeeld bij de Vrije Franse Luchtmacht in de groep Alsace. Deze groep vormde het 341 Squadron van de Royal Air Force en vloog met Spitfire jachtvliegtuigen. Na de invasie in Normandië volgde dit squadron het front en opereerde eerst vanuit Noord-Frankrijk, daarna vanuit België en vervolgens vanuit Zuid- Nederland.
Op de 21e maart 1945 stijgt Robert Etlin op van het vliegveld Schijndel in het bevrijde deel van Nederland. Samen met een andere Spitfire voert hij een ‘armed reconnaissance’ uit. Dat betekent dat ze elk doel mochten aanvallen dat de moeite waard lijkt. Beide Spitfires hebben behalve hun boordkanonnen elk twee bommen onder de vleugel.
Robert en zijn ‘wingman’ vliegen boven Gelderland. Vanuit een bosrand bij de Vrijenbergweg in Loenen worden beide Spitfires plotseling hevig beschoten. Robert zet direct de aanval in met zijn boordkanonnen. Helaas treft het luchtdoelgeschut één van zijn bommen, die ontploft. De Spitfire stort neer en Robert vindt daarbij de dood.
De toenmalige Loenense dominee zorgt er voor dat de omgekomen vlieger, die van joodse afkomst is, op de hervormde begraafplaats wordt begraven. Veel Loenenaren leggen ondanks een Duits verbod bloemen op het graf.
Robert Etlin is in juli 1949 herbegraven in Parijs. Na overleg met de familie Etlin is er een roodbruine, granieten, gedenksteen geplaatst op de plek waar Robert sneuvelde. Op de steen staat een tekst in het Frans en in het Nederlands: Hier liet ik mijn leven voor uw vrijheid, 21 maart 1945. Passant bezin u.
Voor de onthulling op 20 januari 1975 was de gehele familie Etlin naar Loenen gekomen om samen met vele Loenenaren bij deze plechtigheid aanwezig te zijn. Elk jaar op of rond 21 maart leggen de leerlingen van groep 7 en 8 van “De Poort” een krans en herdenken Robert Etlin. Om de vijf jaar vindt hier op 4 mei de dodenherdenking plaats.
De betrokkenheid van de Loenense bevolking was voor de familie Etlin aanleiding om de stichting ‘Fondation Robert Etlin’ op te richten. Met geld uit de stichting bezoeken de leerlingen van groep 7 en 8 van de basisscholen in Loenen het museum in Westerbork, of het Anne Frank-huis of het Joods Historisch Museum in Amsterdam.
Zo houdt de familie van een bij Loenen gesneuvelde Franse piloot op unieke wijze de nagedachtenis aan hun zoon levend.

We krijgen weer een stukje bos met sprengen, beken … een boomgaard … wat bemodderde varkens … de koteletjes liggen al voor te braden …

en dan is het tijd voor koffie en wat lekkers …

Het blijft verder een route van “enken” … vrij eentonig.

Omdat ik graag de waterval wilde zien besluit ik met de auto naar de betreffende parkeerplaats te rijden … wat een circus. En zo mooi idylisch als de waterval overal op de foto staat … dit is het echte beeld … met massa toerisme!!!