Dorenweertse pad

Het Dorenweertse klompenpad … info

Vandaag loopt wandelvriendin José met mij mee. We starten uiteraard bij kasteel Doorwerth … nemen dit keer niet de achteruitgang via de tuin maar lopen de route tegen de klok in via de uiterwaarden. Het heeft voor mij als voordeel dat ik altijd op de terugweg nog kan bekijken of mijn benen de Boersberg aankunnen.

Kasteel Doorwerth is een waterburcht, strategisch gelegen in de uiterwaarden van de Rijn. Het kasteel wordt al beschreven in 1260 wanneer het op een eilandje in de Rijn staat als houten toren met een 20 meter brede gracht. In die tijd is het de uitvalsplek van een roofridder die op deze manier tol heft op de Rijn. De Bisschop van Utrecht vindt de tol te hoog en laat de toren platbranden. In 1280 bouwt Hendric van Dorenweerd hier een stenen Donjon voor terug. In de 15e – 17e eeuw wordt er aan alle kanten uitgebouwd, komen er dijken en een koetshuis. In de 2e wereldoorlog wordt het kasteel vrijwel geheel verwoest en in de jaren daarna weer opgebouwd.

Via de uiterwaarden lopen we richting het stuwencomplex van Driel (gebouwd in 1970). Het wordt ook wel de kraan van Nederland genoemd. Als er te weinig water in de Rijn stroomt, sluiten de 2 zware vizierschuiven. Zo wordt het water gedwongen via de IJssel naar het IJsselmeer te gaan. In de oude rivierbedding is een sluis gebouwd zodat schepen er het hele jaar door kunnen varen en vissen zoals zalm via de vispassage verder de rivier op kunnen zwemmen.

We steken de Fonteinallee over en komen op het gebied van Landgoed Duno dat is gelegen op de Veluwse stuwwal ter hoogte van Doorwerth.


De Duno is van oorsprong een ringwalburg … waarschijnlijk nog van voor de 10^e eeuw en ovaal van vorm. Deze verdedigingswerken liggen op strategische plekken en waren bedoeld om de ijzerproductie en handelsroute te controleren en te beschermen.

In de Vroege Middeleeuwen werd er op de Veluwe op grote schaal ijzer geproduceerd. IJzerproductie was ook de basis van de macht van de graven van Hamaland.

IJzer werd gewonnen uit zogeheten klapperstenen. Het bos leverde tevens de houtskool voor de ovens. De ijzerproductie werd verzameld in en gedistribueerd via de ringwalburgen. Zo beheerste de Hunnerschans het productiegebied van ijzer en de Duno bewaakte de belangrijkste verkeersroute, de Rijn.

Het eerste landhuis werd rond 1790 gebouwd … later een fraai park met een hotel.

Uitzicht op bijna dezelfde plek.

Karakteristiek voor het park waren cementrustieke trappen, rotspartijen, vijvers en watervallen maar er werd hier in de 2e wereldoorlog zwaar gevochten en er ontstond veel schade … Duitsers op de Duno, Geallieerden aan de overkant. Alles werd kapot geschoten.

In de jaren daarna is het door GLK in de basis hersteld. Een aantal bijzondere landschapselementen zoals de Cascadewaterval, een aantal uitzichten en enkele zwaar beschadigde karakteristieke trappen en bruggen konden echter in die tijd niet met de restauratie worden meegenomen. Enkele jaren geleden heeft Geldersch Landschap & Kasteelen diverse elementen hersteld om een deel van de vroegere grandeur van de Duno terugbrengen.

Een groot herstelprogramma is vorig jaar afgerond. We zien hier het Cascadedal, een trapsgewijze waterval dat in het verleden kunstmatig is aangelegd en nu weer goed zichtbaar is.

We lopen verder en naderen zonder dat we er erg in hebben Oosterbeek … in de verte het pontje naar Driel. Zitten we wel goed? Gelukkig geeft de klompenpaden-app op dat moment aan dat we over 20 meter een scherpe hoek terug maken. Via Heveadorp met haar beroemde rietgedekte arbeiderswoningen uit de tijd van de rubberfabriek Hevea lopen we over de Italiaanse weg terug naar het kasteel.

We hebben 8 van de 13 km gelopen en om nu nog verder de hoogte in te gaan is wat teveel gevraagd. Ben hier al bij mee. Het is een wandeling van klimmen, klauteren, dalen … en alles weer opnieuw. Maar nog altijd een van de mooiste klompenpaden met veel geschiedenis.