Waarom ik voor deze reis heb gekozen?
Het is in september één van de weinige kerstreizen die voorbij komen en na bot gevangen te hebben bij een paar andere reisorganisaties die al – voor 1 persoon – vol zitten, is hier nog wel plek. Veel verstand van touroperators heb ik niet … ook niet van het aantal sterren dat men hen toebedeelt en ik stel mijn plekje dan ook maar meteen veilig. Het wordt de Romantische Kerstreis van Bolderman.
Om kwart over 6 staan er bij de Rijnhal in Arnhem her en der groepjes mensen – wegbrengers en vakantiegangers – en om precies half 7 rijdt de overstapbus weg. Alexandra en Martijn wachten nog even totdat de bus echt weg is en mijn vakantie kan beginnen.
Dit is nog niet mijn groep maar een verzameling … ik hoor Wenen, Venetië. In één ruk rijden we door naar de verzamelplaats “Zalencentrum Het Witte Huis” in Zeeland … al vele jaren het opstappunt voor Bolderman en Effeweg. Die laatste twee zijn inmiddels samengegaan “heb ik van horen zeggen”.
Het krioelt er van de mensen en ik heb dan ook even nodig om de boel in me op te nemen en kijken waar ik naar toe moet. Rijen overkappingen met bussen er tussen staan naast elkaar.
Ik moet naar bus 22 … bijna helemaal achteraan waar ik tot mijn stomme verbazing zie dat er 4 bussen naar Praag rijden … eentje maakt de eerste dag een omweg via de heuvels van Bohemen maar de laatste 4 dagen zullen we met 200 personen zijn. Ben benieuwd hoe de coördinatie daarvan gaat verlopen.
Voor koffie ga ik niet, ben al blij dat ze buiten van die festival-toiletten hebben waar ik even mijn blaas kan legen.
Om half 8 kom ik bij mijn bus aan waar al meerder koffers staan.
Een man maakt me wat wegwijs. Ook hij gaat naar Praag … met vrouw en ex-vrouw. Een prima combi zal ik later merken. Gewoon vriendelijke mensen. Een ander ouder stel sluit aan maar die gaan met bus 21 (denken ze😉 ) … gelukkig al meteen aanspraak.
Ik nestel me op advies van Rianne op een plekje bij de deur – ben je de eerste bij de toiletten op de Raststätte – en zit tot vlak voor het vertrek alleen als het eerder genoemde stel van busnummer 21 ook de bus instapt. Ze moeten zich verdelen over de paar vrije plaatsen en de vrouw – Petra – komt naast mij zitten. We hebben een enorme klik, ontsnappen niet aan een regelmatige slappe lach en nemen samen ons leven door. Haar partner – ze latten al 10 jaar met als woonplaatsen Vlaardingen – Leeuwarden – zit naast Thea, een dame van 82 jaar. Ook zij hebben het naar hun zin en de rest van de reis – op de terugreis na waar Thea en ik naast elkaar zullen zitten – behouden we deze plaatsen en trekken we met ’n viertjes op. En dát heeft mijn vakantie zo leuk gemaakt … het contact met deze mensen samen en toch elkaar loslaten.
Achter me zit de man met de 2 vrouwen en laten dat nou dorpsgenoten zijn uit mijn jeugd, De ex woont nog steeds in Driebergen. Op de terugweg komen we er zelfs achter dat mijn jeugdvrien(dinnet)jes op volwassen leeftijd hun vrienden waren … dat onze ouders banden via anderen met elkaar hadden. Heel leuk.
Met vertraging vertrekken we om iets na half 9 en net over de grens stapt onze eigen buschauffeuse Gina in die ons deze reis op de plaatsen brengt waar we de reis voor geboekt hebben. Een fantastische chauffeuse – en dat zeg ik niet gauw – maar wel eentje met 0.0% communicatieve eigenschappen/sociale vaardigheden. Zo zegt ze oudere mensen lastposten te vinden, moet je geen -in haar ogen – domme vragen stellen en negeert ze iemand volledig als die met een voorstel komt om wat activiteiten om te ruilen als we door sneeuwstormen op een gesloten kerstmarkt arriveren waar het ronddolen is in de nattigheid en gladheid waardoor mensen onderuit gaan.
In de beschrijving van de reis staat dat je goed ter been moet zijn en ik vraag me dan ook af hoe ze dat willen oplossen met het aantal mensen met krukken en rollators … veroorzaakt door een aandoening in het centrale bewegingssysteem, (net)geopereerde knieën/heupen, andere mankementen of gewoon ouderdom.
Als we Dresden voorbij zijn, de grens overrijden en wat meer in de heuvels van Bohemen komen verandert de regen in sneeuw en echt … da’s even niet leuk. Maar onze chauffeuse weet ons feilloos door de drukte van de vrijdagavondspits in de sneeuw te loodsen en als we bij een benzinestation een stop maken zien we pas dat het echt een sneeuwstorm is.
Om 22.00 uur arriveren we bij ons restaurant in het nat-besneeuwde Praag - “Hotel Opera” - waar we ons diner voorgeschoteld krijgen. Alles moet vlug vlug want er zijn nog een paar Boldermangroepen die gevoerd moeten worden. Dit keer hebben we geen problemen met de haast want we willen allemaal maar 1 ding … naar bed!
En dan weer verder naar ons B&B hotel Olympik.
Inchecken en naar bed want de volgende morgen gaan we al weer vroeg op stap … 16 hoog en een prima hotelkamer.
Neeltje leeft 