Ik werd uitgenodigd mee te gaan naar een 75e verjaardag van de man van een – voor mij onbekend – Praags echtpaar en we knoopten er maar meteen een paar dagen aan vast. Praag had ik nooit eerder gezien maar mijn metgezel kende het als zijn broekzak. Voor mij een beetje pech want de meeste bezienswaardigheden waren voor hem en het Praagse echtpaar gesneden koek zodat ze er soms voor mij ietwat te snel aan voorbijgingen en zeker niet naar binnen gingen.
Met het vliegtuig waren we er met 1,5 uur. We werden opgehaald en 2,5 uur later zaten we aan de welkomstborrel met een typisch Tsjechische borrelplank.
“Inmiddels bijna 6 jaar later – en na een 2e reis naar Praag – probeer ik deze paar dagen te reconstrueren zodat ik weet waar ik nog voor terug wil. Helaas ben ik met het omzetten naar een andere computer alle beelden van 2018 kwijt geraakt maar Google foto’s verrast me met 3 dagen foto’s uit die tijd zodat de herinneringen wel weer omhoog komen. Helaas is de dag van de Praags Burcht e.o. helemaal verdwenen.
We logeerden in een villawijk aan de buitenkant van Praag van waaruit we een prachtig uitzicht over de stad hadden. Met metro, bus en/of tram waren we snel waar we wilden zijn en zo startten we onze 1e stadswandeling op een leuk terrasje aan de Moldau
Daarna richting het Kampa eiland … een soort stiltegebied naast de Karelsbrug. Het Museum Kampa – met het rode paard, de kruipende baby’s (tot 2017 hangend aan de the Žižkov Television Tower) 
en de buigende vrouw – nodigde zeker uit …
maar een e-mailbericht veranderde onze plannen.
“Ik was op zoek naar een huisje met een tuintje en kreeg daar het bericht dat ik nr 1 stond bij een projectje van 30 huizen. Eerste keus … het werd het huis waar ik nu al 5 jaar woon. Mijn dag kon niet meer stuk! Er moest geproost worden op dit goede nieuws!“
We liepen het eiland op. Een eiland vol bomen, monumentale 17e eeuwse huizen en met uitzicht op de Moldau en de Karelsbrug . Aan weerszijden van de ‘hoofdlaan’ een middenberm vol bomen met genoeg terrasjes om dit nieuws even te vieren.
Iets later liepen we swingend de Karelsbrug op … niet door de drank, wel aangestoken door de muziek van de vele bandjes. Ook volop gezelligheid in de aansluitende winkelstraat Karlova met een roze duif, een levende slang …
Nog een klein videofragmentje van destijds … wie wat bewaart, heeft wat.😉😉
Via de Joodse wijk – waar ik ook in 2023 niet verder ben gekomen dan alleen de buitenkant –
kwamen we terecht op het oude stadsplein. Destijds tussen de “living statues”, vergaapte ik me aan oude auto’s, dure merkwinkels (met bewaking bij de ingang) en koetsjes.
Lunchtijd … en we schoven op een ander plein aan aan lange tafels vol toeristen voor wat streetfood.
Tijd om terug te gaan naar onze (jarige) gastheer en gastvrouw … feestje vieren met de hele familie en alle buren..
De volgende dag samen met onze gastheer op pad om onze gastvrouw tegen lunchtijd van haar werk (wijk Praag 2) af te halen. We stapten uit bij de Ludmillakerk (gewijd aan de heilige Ludmilla van Bohemen) …
waar we even naar binnen liepen voordat we voor een lunch naar een typisch Tsjechisch studentenrestaurant gingen. Wat ik gegeten heb weet ik nog altijd niet – een menu met kip, varken, sauzen en wat groenten – maar het was lekker.
Het werd tijd voor stadswandeling 2.
De hele stad hebben we gezien in een sneltreintempo. We kwamen langs de plaquette van Jan Palach op het Wenceslasplein voor het Nationaal Museum …
“student die zichzelf op 16 januari 1969 in Praag in brand stak uit protest tegen de bezetting van Tsjecho-Slowakije door de Warschaupacttroepen als antwoord op de Praagse Lente van 1968 en vanwege het gebrek aan democratie in zijn land.”
Ik liet mijn camera per ongeluk vallen – precies voor de deur van een Canonwinkel – en kocht er meteen maar een nieuwe.
Geïntrigeerd bleven we een tijdje staan bij het ingenieus bedachte hoofd van Kafka,
“Een creatie van de kunstenaar David Černý. Het hoofd is opgebouwd uit 42 verschillende roestvrij stalen platen, die afzonderlijk van elkaar kunnen bewegen. Dit symboliseert de complexiteit en de diepgang van Kafka’s literaire werken, waarin de grens tussen realiteit en absurditeit vaak vervaagt. Ieder heel uur draait het hoofd gedurende 15 minuten in verschillende standen en eindigt weer in een roerloos gezicht. “
zaten we om de haveklap op één van de talrijke terrasjes, zongen we mee bij een folkloristisch buitenconcert …
waar ik toevallig ook nog een kort filmpje van tegenkom …
en eenmaal terug op ons logeeradres kregen we een heerlijk Tsjechisch maal voorgeschoteld. Laat ik vooral niet vergeten te vermelden dat bij elke middag- en avondmaaltijd Mucha sekt werd geschonken/gedronken.
Helaas heb ik dus van ons dagje Praagse Burcht en de hele verdere wijk er omheen alleen de foto’s van het Gedenkteken voor de slachtoffers van het communisme
Het bevindt zich aan de voet van de Petrin-heuvel aan de Ujezd-straat, direct tegenover de Vitezna Street, vlak over de brug bij het Nationaal Theater.
Neem tram 12, 20, 22 of 23 tot halte Ujezd
Het ‘Monument voor de slachtoffers van het communisme’ in Praag is een aangrijpende verwijzing naar de wreedheden en de geleidelijke fysieke en psychische achteruitgang van het leven tijdens het communisme.
Zeven naakte, bronzen, levensgrote figuren lopen via een brede trap naar beneden. Ze hebben allemaal hetzelfde gezicht en zijn verminkt. Behalve degene onderaan de trap op de eerste tree. Loop langs het monument omhoog en je ziet het uiteenvallen, de aftakeling van elk van de zes figuren. Het monument symboliseert de stadia van de mens die in een totalitaire staat leeft. Aan het einde blijft slechts een deel van hem over omdat hij geen vrijheid van gedachten heeft en zich niet vrij kan uitdrukken vanwege censuur en geheime politie.
Verder gingen we nog naar wat lokale overdekte markten in en buiten Praag. Bijzondere kazen, worsten, bijzonder fruit, kleding … maar ook naar de Vietnamese markt – Sapa markt Praag – waar we heel lekker lunchten.
“Vietnamese immigranten vestigden zich in Tsjechië tijdens de communistische periode, toen zij door de Tsjechoslowaakse regering als gastarbeiders werden uitgenodigd. Het was de bedoeling dat de immigranten naar Vietnam zouden terugkeren met vaardigheden die ze in eigen land konden gebruiken. Aanvankelijk werkten de Vietnamezen als marktkooplui, maar langzaam aan specialiseerden zij zich in buurtwinkels. Terug gingen ze niet meer.
De laatste avond werd afgesloten op het terras van het Strahov klooster van waaruit je het mooiste uitzicht over Praag hebt.
Ik heb nog even geprobeerd om in de tijd dat zij aan de wijn zaten een rondje te maken langs de Filosofische Zaal en de bibliotheek maar het zou te lang geduurd hebben
en het was ook té onbeleefd om het gezelschap te verlaten dus … ook dát heb ik nog steeds niet van binnen gezien.😂😂
6 jaar later – eindelijk Praag helemaal in beeld gebracht zodat ik precies weet waar de losse eindjes nog zitten. Had ik eerst het plan om de trein naar Praag te pakken? Ik kom er denk ik op terug. 12,5 uur treinen terwijl je er met het vliegtuig vanaf Eindhoven in 1,5 uur bent.
Neeltje leeft 
Dank je wel … over Praag blijf je praten. Jij ook een fijn weekend.
LikeLike
Ondanks dat het een aantal jaren geleden is, heb je er een meer dan uitvoerig en interessant blog van weten te maken Neeltje. Voor mij was het alvast een eerste en zeer mooie kennismaking met Praag. Fijn weekend gewenst en groetjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi dat je nig wat foto’s hebt kunnen recupereren.
Uit jouw verslag blijkt dat ik ook nog eens terug moet. Bij iets warmer weer dan wij hadden want de sfeer is dan totaal anders zie ik in jouw filmpje.
Vooral spijt dat we de Klementinum bibliotheek niet bezocht hebben. Maar helaas, je kan niet alles zien op zo’n korte tijd.
De kruipende baby’s zitten trouwens nog steeds op de televisietoren.
LikeGeliked door 1 persoon
Ohh. Ik las dat ze in 2017 naar beneden waren gehaald door bevestigingsproblemen. Ze zullen dan wel weer teruggebracht zijn.
Ja, ik wil ook nog eens terug in een zomer.
LikeGeliked door 1 persoon
Praag is en blijft een Prachtige stad. Ben er nu al drie keer geweest, en zie ook in Jouw foto’s veel herkenbare dingen van wat ik gezien en meegemaakt heb. Fijne herinneringen. Een vierde keer gaat het waarschijnlijk niet meer worden. Dat dwalen door de stad is voor Kitty niet meer mogelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Snap dat dat lopen niet meer lukt.
LikeGeliked door 1 persoon
mogge Neeltje
een mooi verslag in woord en beeld , en ook al was het wat dagen terug , voor iemand die de stad niet kent is er een boel te zien
en zelfs voor jou is er nog wel een reden om eens terug te gaan , om dan bij wat dingen langer stil te staan en of binnen te gaan
maar hoe krijg je een uitnodiging van vreemden om te komen logeren
geniet de dag
LikeLike
Ik mocht gewoon mee met een vriend van hen. Achteraf was ik dé afleidingsmanoeuvre voor het genoeglijk samenzijn van de man waar ik mee kwam (en die ik dacht wel goed te kennen) en onze gastvrouw.😂😂
LikeGeliked door 1 persoon
😁
maar al ging wel
en er is reden denk ik om terug te gaan
maar nu eerst je huisje en tuintje
LikeGeliked door 1 persoon
Daarom.
LikeGeliked door 1 persoon