We vertrekken vanaf het station, over de in aanbouw zijnde Ramblas door de stad. Bij de Kopseweg slaan we af richting “de Heerlijkheid Beek” en lopen daar over de Nijmeegse stuwwal.
De verplaatsing van een enorme gletsjer vanuit Scandinavië, is rechtstreeks de oorzaak van het ontstaan van de Nijmeegse stuwwal. Dit moet zo’n honderdvijftigduizend jaar geleden plaats hebben gevonden. De
gletsjer bewoog zich in het Saalien via de toen droog liggende Noord- en Oostzee naar zuidelijk gelegen delen van de aardbol. De rivieren die vanuit het zuiden richting het noorden hun weg zochten, stuitten op een dik pakket ijs en werden genoodzaakt af te buigen in westelijke richting. De gletsjer schoof ruim honderd meter in de bodem waardoor plaatselijk rivierzand en grind naar voren, opzij en omhoog werd geduwd. Grote niveauverschillen waren het gevolg en de landschapsvorm stuwwal was een feit. De jonge stuwwallen veranderden vervolgens door verschillende klimaatwisselingen. Erosie trad op en veroorzaakte onder andere plateauvorming. Smeltwater gaf vorm aan de zogenaamde fluvioglaciale of smeltwaterhellingen.
Via de “Heerlijkheid Beek”, Berg en Dal met de spoelput lopen we via het Filosofendal naar de Duivelsberg. Inmiddels zijn we ook al vlak bij de grens. Enorme stijgingen en al snel is het me weer duidelijk dat wanneer je naar beneden loopt en je wilt een berg op … je dan ook weer naar boven moet. Het vergt heel wat van mijn benen. Maar uiteindelijk een verdiende beloning.
De heuvels rondom Berg en Dal zijn begroeid met gemengd loofbos; je kunt er heerlijk door heen wandelen.
Als sinds de Romeinen naar ons land kwamen, werden er in de omgeving van Nijmegen dakpannen gebakken. Een monument langs de wandelroute herinnert aan deze industrie.
Midden in het bos bij Berg en Dal staat een wegwijzer om de weg te wijzen naar de Duivelsberg en Berg en Dal.
In het Filosofendal is nog een oud graftenlandschap te vinden. Graften werden vroeger gebruikt om steile hellingen geschikt te maken voor de landbouw.
Het landschap doet hier met zijn steile weiden haast buitenlands aan.
De Bossen op de Duivelsberg worden afgewisseld met verschillende kleinschalige landbouwpercelen. Samen met de hellingen, die op de Duivelsberg voorkomen, geeft dit een prachtig landschap om doorheen te wandelen.
De benen zijn weer soepel, Mijn voeten voel ik nog niet … het gaat goed. We staan op een kruispunt van (lange afstands-)wandelwegen en verlaten de Duivelsberg via de Motte “Mergelpe”.
“Op de Duivelsberg bij Beek bouwden graaf Balderik en zijn vrouw Adela rond 1000 na Christus de motte Mergelpe. Een motte is een kunstmatige kasteelheuvel, met grachten en een omwalling, ter verdediging tegen vijandelijke aanvallen. Van de voorburcht zijn nog steeds resten te zien. En natuurlijk is er, net als toen, nog altijd het weidse uitzicht: je kon de vijand van ver zien aankomen.“
Kijk voor meer informatie over de motte in de Projectenbank Cultuurhistorie van de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed.
Door naar het Wylerbergmeer. We passeren de grens richting Zyfflich, lopen blijkbaar een stukje Jacobsroute en dan terug over het vlakke land naar Beek. Uiteindelijk daar toch mijn schoenen uit en teenslippers aan. Een drama om te zien. De pleisters trekken huid mee, blaren onder eelt. Maar weer eens denken over “hoe verder”.
Met de bus terug naar Nijmegen. Uitstappen in de buurt van de Waalkade. Op naar De Kaai. Ik kijk mijn ogen uit. De zomerfeesten zijn begonnen. In de verste verte had ik me hier nooit een voorstelling van kunnen maken. Muziek, eten, drinken en héél veel mensen.
Terug op de plek van vertrek kan ik ruim 22 km aftikken. Ja … ik heb weer een Fitbit! De Charge HR 2 … fantastische activity tracker. Ben ongelooflijk trots op mijzelf. Jammer van de voeten maar dat lossen we wel op!
![Screenshot_2017-07-15-17-08-04[675]](https://neeltjeleeft.wordpress.com/wp-content/uploads/2017/07/screenshot_2017-07-15-17-08-04675.png)
Neeltje leeft 