Langs de grote buitens (van Zutphen)

Ik dacht dat ik de mooiste wandelingen al had gehad maar vandaag (woensdag 11 mei) is er eentje met stip bij gekomen. Een wandeling van de ANWB … goed te lopen met wat aanpassingen (in de stad) van mij via Komoot. Het laatste gedeelte wordt veranderd als Bram, een 13-jarige jongen (die zijn hond uitlaat) ons de laatste kilometers begeleidt en we zijn route lopen. Ach … de kilometers zijn toch al binnen … 15.1 km. Ons … dat zijn vriend Karel en ik. Ca. 2x per jaar maken we samen een wandeling.

Met de trein naar Zutphen … de wandeling start vanaf het station. Het stationsplein over en aan het eind kijk je al uit op het

• Broederenklooster … tegenwoordig een 4 sterren hotel. Het voormalige Broederenklooster is één van de oudste en mooiste gebouwen van Zutphen. Een plek om op te gaan in het verleden dat teruggaat tot 1200. “De ambities voor de verbouwing waren niet gering … maar gingen nooit ten koste van de geschiedenis. ‘De historie was leidend in het bouwproces. Geen muur uit 1390 weghalen om een groter Grand Cafe te realiseren. Dan passen we de plannen gewoon aan!“
• Tussen de korte en de lange hofstraat … de Wijnhuistoren. Ik kan daar zo niets bij bedenken … hooguit wijn drinken in de toren?? Nou dat klopt … destijds een herberg!!! Het stadsbestuur van Zutphen liet rond 1625 de Wijnhuistoren bouwen. Het bestuur wilde ‘hoog van de toren blazen’. De toren laat de macht van het stadsbestuur en de trots van de inwoners van de stad zien. In grote steden was er vroeger vaak een wijnhuis of stadsherberg. Daar werden belangrijke gasten van de stad ontvangen en feesten gehouden. Vaak werd zo’n wijnhuis gecombineerd met andere functies zoals een waag. Goederen die de stad binnenkwamen werden daar gewogen en gekeurd. Ook was het wijnhuis de plek waar lijfstraffen werden voltrokken en als er vijandelijke aanvallen waren was het een verzamelpunt voor strijdbare burgers. Vanaf het bordes werden openbare afkondigingen gedaan. Zo werd het wijnhuis hét centrum van stedelijke activiteiten.
• als je goed kijkt ze je door de hele binnenstad gedeelten van oude stadspoorten, van verdedigingstoren en delen van de stadsmuur. We lopen langs de Kolenstraat, de Bakkerstraat, de Kuiperstraat .. allemaal beroepen van weleer … met prachtige oude panden.
• het oude stadhuis … zij-aanzicht/voor-aanzicht … het Oude Gemeentehuis is samengesteld met in de kern drie middeleeuwse huizen. De ingebruikname moet voor 1371 zijn geweest getuige de wijnrekening voor de ‘raetcamer’. De verbouw was in de jaren 1405-51 met metselstenen uit de plaatselijke ticheloven.
• Walburgiskerk … de Walburgiskerk is de oudste kerk van Zutphen en heeft daarmee ook de oudste toren van de stad! Een landmark in de stad, bekroond met een gouden bol en een gouden haan.
• het Hof van Heekeren … een historische hof omgeturnd naar een museum
• de Proosdij … wat is een proost? … Een geestelijk leider van een rooms-katholieke instelling. Wat is een Proosdij? …Een kerkelijke ambt of het territorium van een proost. Of de woning of het administratie van een proost of proosdij.
• de Drogenapstoren … oorspronkelijk de Saltpoort (zoutpoort) genaamd. Gebouwd in 1444-1446 als stadspoort van Zutphen.

We lopen verder via …

• het Oude Bornhof … de Zutphense kanunnik Borro stelt een testament op, waarin hij zijn huis en de hof vermaakt aan de armen en behoeftigen
• in de verte zien we de Lange Jan … de Heilige Johannes de Doper aan de Nieuwstadskerksteeg en omstreeks 1250 gesticht. Regelmatig doemt hij op en ook is hij medebepalend voor het aanzicht van Zutphen. Ik vond een mooie overzichtsfoto van de Zutphense torens.
• de pettenfabriek van Mozes Cutzien (1911) oftewel Krukziener. Evenals zijn vader en een groot deel van zijn familie verdiende Mozes al voordat hij naar Zutphen verhuisde zijn brood met het maken van petten, in Oldenzaal. Om economische redenen besloot hij naar Zutphen te verhuizen. We lopen meteen ietsjes verder om een blik te kunnen werpen op
• de aanlegplaats van de fluisterboten en de oude stadsmuren om vervolgens
• de St Janskerk te aanschouwen waar we de Isendoornstraat oversteken om langs de de Spaanse toren (1300) te lopen. Zutphen kon destijds aan de noordkant uitbreiden met een bijna vierkant stuk grond dat toepasselijk de Nieuwstad ging heten. We arriveren in het vogelpark waar we een bankje kunnen bemachtigen en het tijd is voor koffie met wat lekkers.

Aan de overkant gaat onze tour over in landschappelijke pracht. Langs de Berkel en de buitenplaatsen waar ook Karel verbaasd is over wat hij ziet … de schoonheid van de natuur. Druk maar ongelooflijk mooi met schitterende doorkijkjes … het weer speelt natuurlijk een grote rol. Alles straalt door het groen in de zon. We verlaten de Berkel bij het witte bruggetje. Ik denk dat foto’s hier meer zeggen dan dat ik kan beschrijven.

Twee prachtige “buitens” wil ik jullie niet onthouden. Het kleine kasteel Den Dam … gebouwd aan het einde van de zestiende eeuw op de plaats van een ouder middeleeuws huis. In de achttiende eeuw krijgt Den Dam een classicistisch uiterlijk en ook in de negentiende en twintigste eeuw vinden er verbouwingen plaats en het grote majestueuze Huis De Voorst dat iets weg van Paleis Het Loo. Dat was geen toeval. Arnold Joost van Keppel werkte aan het hof van koning-stadhouder Willem III op Paleis Het Loo. Door zijn vriendschap met de stadhouder kon hij in 1695 een statig huis laten bouwen, dat leek op het paleis van zijn vriend en werkgever.

kasteel Den Ham

Huis De Voorst

We worden weer teruggeleid richting en langs de Berkel …

en dan zijn we weer bij het witte bruggetjes. En dan is daar de 13-jarige Bram met zijn Drentse Patrijshond Doortje … een onderhoudend verteller. Hij loopt met ons op en maakt ons deelgenoot van het gemis van de fluisterbotenplek die opgedoekt is en wat dat een verlies voor de jeugd is … weg zijn hun gezamenlijke bijeenkomsten. De ijsbaan die gevuld wordt met water uit de Berkel, de replica van de badende vrouw. Ook vertelt hij dat de Berkel ontspringt in Duitsland en dat er een speciale wandeling is … het Berkelpad (ook maar op mijn lijstje gezet). En passant een echte Rietveldstoel … helaas te vermolmd en kapot om mee te sjouwen.

Omdat we hem zo leuk vinden laten we onze wandeling voor wat het is en volgen hem. Heel bijzonder … een jongen van die leeftijd die zoveel interessante weetjes met ons deelt. Gelukkig wil hij op de foto.
Bram bedankt … ook al zul je dit nooit lezen. Een ontmoeting met een jongen die Karel en mij hoop geeft op de toekomst … fijn dat er ook nog zulke kinderen rondlopen. Ook Karel … bedankt. Het was fijn om weer bij te kunnen kletsen. Tot de volgende keer.

Terug bij het station waar mijn trein al klaar staat. Wat een wandeling … als je ooit niet weet waar je wilt lopen? Ga hierheen … en dan vooral in het voorjaar op een zonnige dag.

N.B. Geen vlog … dat is lastig als je met meerderen bent.