Kasteel Slangenberg/Doetinchem – 11,2 km

Met al dat grijze weer is de lust om door bossen te wandelen even weg en heb ik met komoot een wandeling uitgezet rond wat gebouwen die me de moeite waard lijken. Een prachtige wandeling met wandelvriendin José … alleen erg nat. We starten op de parkeerplaats en nemen eerst een kijkje bij het kasteel.

Het eeuwenoude kasteel Slangenburg wordt in 1354 wordt het voor eerst genoemd als bezit van de familie Van Baer. Ze blijven tot 1713 op het kasteel. In het begin van de zestiende eeuw krijgt Slangenburg riddermatigheid en wordt het een havezate. Frederik Johan Van Baer (1645-1713) dient in het Staatse leger en met het vele geld dat hij verdient breidt hij het kasteel uit en laat hij een prachtig landgoed aanleggen met vijvers en grachten. Hij trouwt in 1665 met Dorothea Petronella van Steenbergen tot Duistervoorde. Maar een jaar na hun huwelijk sterft ze. Hij trouwt nooit meer … sterft in 1713 en wordt bijgezet in de grafkelder van de familie in de Lambertikerk in Zelhem.
Het kasteel gaat door vererving in de vrouwelijke lijn over naar diverse families en in 1772 wordt het verkocht aan de familie Steengracht die het kasteel laat opknappen en doorgeeft aan Graaf Von der Goltz. Als in in 1892 de laatste van der Goltz sterft, wordt het hele bezit door de erfgenamen verkocht aan de Duitse fabrikant Passmann die ook de familiebegraafplaats laat aanleggen.
Na de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) wordt het bezit in beslag genomen als Duits vijandelijk vermogen door het Beheersinstituut voor onder andere vijandelijke en foute vermogens, dat al spoedig het landgoed in handen gaf van Staatsbosbeheer.

Vervolgens beginnen we aan onze wandeling. Absoluut niet saai ondanks het (weliswaar droge) grijze weer. Wat wel opvalt is het hoge water in de beekjes, de modderige paden en al het water dat in de weilanden staat.
Met steeds een zichtlijn naar het kasteel lopen we langs de Slangenburgse kerk uit 1930 … geen bouwkundig hoogstandje maar hij hoort er bij … en dan zelfs heel in de verte een reiger die ik redelijk ingezoomd krijg. Onderweg eerst wat koffie en een koekje en dan lopen we langzaam naar het 2e gebouw op mijn lijstje … de Sint Willibrordsabdij.

In 1945 huren de paters Benedictijnen het kasteel. De paters kopen 60 ha van het landgoed en bouwen tussen 1948 en 1952 daarop de Sint Willibrordsabdij. Onderstaand een prachtig filmpje over de bouw … ik heb er van genoten. Duurt wel lang hoor.

Het is een prachtig gebouw dat opgaat in de omgeving … zeker wanneer je je realiseert dat de paters dit allemaal zelf gebouwd hebben.

Ze hebben in ieder geval heel wat spierballen gekweekt!
We kunnen er niet lang bij stil staan en vervolgen onze weg door de nattigheid. Iets verder komen we bij de natuurbegraafplaats. Veel kan ik er niet over vinden …deze begraafplaats sluit aan bij de gewone begraafplaats en wat ik zoek kan ik niet vinden … het familiegraf van de Passmann’s.
Ik dacht dat hun graven hier ook lagen maar thuis na wat langer speurwerk zie ik dat die toch op een afgesloten stuk liggen. Een stukje van 16 x 16 m, omgeven door een smalle gracht en een muur van 36 x 36 m … zo te zien ligt het in het stuk waar we niet kunnen komen. Dus een foto van in ieder geval 2 graven van internet geplukt.
Gemist dus!!!

Na nog wat kilometers zijn we weer terug daar waar we begonnen zijn.

Kasteel ‘Gastenhuis Slangenburg’ biedt tegenwoordig de mogelijkheid er te logeren in een heel bijzondere en sfeer van rust en regelmaat, bezinning en gesprek, studie en creativiteit, natuur en cultuur.

Ik ben best een beetje trots want dit is de eerste keer dat ik een wandeling helemaal zelf gemaakt heb … meestal gebruik ik de gpx van anderen. Ik ga het vaker doen.