Wolfhezerheide met ’t Kousehuisje …

Dezelfde route als gisterenmiddag maar met iets meer uitleg. We starten naast papierfabriek Schut en lopen langs de Heelsumse beek richting De Kabeljauw. De naam Kabeljauw bevreemdt me al vaker … nu maar eens op zoek.

4 juni 1625 … Tanneken van Kemel weduwe van Jan Kabbeljauw wonende te Dordrecht, verklaart verkocht te hebben aan Dirck Otten molenaer en pampiermaecker, wonende te Heylsom in de heerljkheid Doolewaert in Gelderlant, een pampiermolen te Heylsom, voor 500 carolusgulden af te betalen in termijnen”.

Bij de boerderij “de Kabeljauw” lagen eens twee papiermolens tegenover elkaar, beide hadden hun waterrad op deze Papiermolenbeek. Helaas zijn er geen restanten van deze papiermolens meer te vinden. De boerderij de Kabeljauw is gebouwd op de fundering van de noordelijke papiermolen. De naam komt van een lompenhandelaar uit Dordrecht, die de bouw van beide molens financierde om op die wijze lompen te kunnen verwerken tot papier.

Voldoende info … we kunnen weer verder. We steken een pad over om via een smal hekje door een drassig weiland te lopen (gedeelte Molenbeekse klompenpad) dat uitkomt bij het begin van de Wolfhezerheide.

Een wandeling tussen beken en sprengen door … over de hei … om vlak voordat we in onze wandeling van vorig week te vervallen het pad naar beneden nemen en langs het ’t Kousehuisje de terugweg aanvaarden.

Vanaf de Wodanseiken stromen de Wolfhezerbeek en de Papiermolenbeek langs de Boerderij Laag Wolfheze. De eigenaar van het hele gebied is de familie Heutsz-van Brakell. In 1903 komt Jan Teunissen als bosarbeider in dienst van de familie en het gezin gaat wonen op de boerderij Laag Wolfheze. Na het overlijden van Jan in 1909 is Mina Teunissen de kousen gaan wassen voor de Stichting die ooit begon als ‘Vereniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen, Idioten en Zenuwlijders’. Het water uit de beek wordt gebruikt om de lange zwarte kousen te wassen en te spoelen. De kousen worden buiten, aan lange staken naast de boerderij, te drogen gehangen en hierdoor is de naam ‘t Kousehuisje’ ontstaan waardoor de naam Laag Wolfhezen steeds meer verdwijnt.

We klimmen de stuwwal op en lopen via de hoger gelegen hei weer terug … ons soms verbazend over het prachtige oer-landschap … de jeneverbessen.

In Nederland komt de jeneverbes bijna alleen nog voor op stuifzand met volwassen exemplaren. Zelden zie je jonge planten. De zaden hebben volgens het meest recente onderzoek, (2012) bepaalde bodemschimmels nodig om te kiemen. Dit kan verklaren waarom kiemplanten hier vrij zeldzaam. De jeneverbes staat op de Rode lijst, de lijst van beschermde planten. Hij mag niet gekapt worden en om schade door vee te voorkomen staat er vaak een hekje omheen.

3 gedachtes over “Wolfhezerheide met ’t Kousehuisje …

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.