Een rondje Wolfhezerheide . Wil je een langere wandeling dan is de Groene Wissel Wolfheze een optie want dan neem je De Duno en Kasteel Doorwerth mee. De start is vanaf de ruime parkeerplaats bij Station Wolfheze.
Eerst een stukje langs het spoor en dan duiken we de Wolfhezer bossen in met haar sprengen en beken. Er is ook aan de jeugd gedacht .. een schommel, een touwwerk om over de beek te klauteren … en dan achter de duizendjarige den en het Fletcher hotel langs. Daar steken we de Wolfhezerweg over om schuin aan de overkant richting Wodans eiken te lopen.
Een groep eiken … niet bijzonder groot, maar wel oud … schattingen variëren van 400 tot 600 jaar. De bomen zijn hoogstwaarschijnlijk geplant of ontkiemd kort na de aanleg van de sprengenbeek die van 1550 dateert. De grillig gevormde bomen worden tegenwoordig omgeven door een gemengd bos, maar eeuwenlang stonden ze in een open heidelandschap langs de beek. Ook staat er nog een dode eik maar die blijft staan als kunstwerk.
Iets voorbij deze groep lopen we de Wolfhezerheide op met een bankje om even te genieten van een kop koffie en het uitzicht. Er is over een groot stuk een (verplaatsbaar) hek neergezet waar schapen grazen.
Wat ons verbaast is een grote groep dode kevers maar na even googelen blijken dat mestkevers te zijn die met hun blauw glanzende buik deze dagen bij bosjes op de paden liggen … zieltogend, ondersteboven en tevergeefs spartelend met hun poten. Als je ze uit mededogen overeind helpt liggen ze zo weer op hun rug. Dus … laat ze maar liggen … het is de natuur.
Even later zien we een bruine slang wegschieten … het schijnt een gladde slang te zijn. Één van de drie soorten slangen die ook voorkomen in Nederland naast de adder en de ringslang.
Via de Heelsumse- en Wolfhezerbeek lopen we richting het ecoduct over de A50 om uit te komen op het terrein van het voormalig Algemeen Psychiatrisch Ziekenhuis (APZ) Wolfheze, tegenwoordig onderdeel van Pro Persona, een organisatie voor geestelijke gezondheidszorg.
Al meer dan 100 jaar worden er in Wolfheze psychiatrische patiënten behandeld. In 1907 nam de ‘Vereniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders’ het initiatief hiertoe.
Voor de geschiedenis kan je terecht in het Historisch Museum Wolfheze dat gevestigd is in een gebouw dat eerder plaats bood aan patiënten met een besmettelijke ziekte, maar ook fungeerde als meubelmakerij en linnenkamer. Het was allemaal “self-supporting”… we lopen langs de begraafplaats, de watertoren, de school en na nog een klein stukje langs het spoor eindigen we weer bij de parkeerplaats.
Neeltje leeft ... leef je mee? 
Mooie wandeling. En ja, op mijn diploma van B-verpleegkundige staat ook nog dat ik de opleiding tot verzorginging van krankzinnigen en zenuwlijders met goed gevolg heb doorlopen. Heb ik het over 50 jaar geleden.
LikeGeliked door 1 persoon